Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics) (70 page)

Δικ.:   ἐμοῦ δέ γε σφὼ τοῦ πέους ἄμφω μέσου
προσλάβεσθ᾽ ὦ φίλαι.

Λάμ.:  εἰλιγγιῶ κάρα λίθῳ πεπληγμένος
καὶ σκοτοδινιῶ.

Δικ.:   κἀγὼ καθεύδειν βούλομαι καὶ στύομαι 1220
καὶ σκοτοβινιῶ

Λάμ.:  θύραζέ μ᾽ ἐξενέγκατ᾽ ἐς τοῦ Πιττάλου
παιωνίαισι χερσίν.

Δικ.:   ὡς τοὺς κριτάς με φέρετε· ποῦ ᾽στιν ὁ βασιλεύς;
ἀπόδοτέ μοι τὸν ἀσκόν. 1225

Λάμ.:  λόγχη τις ἐμπέπηγέ μοι δι᾽ ὀστέων ὀδυρτά.

Δικ.:   ὁρᾶτε τουτονὶ κενόν. τήνελλα καλλίνικος.

Χορ.:  τήνελλα δῆτ᾽, εἴπερ καλεῖς γ᾽, ὦ πρέσβυ, καλλίνικος.

Δικ.:   καὶ πρός γ᾽ ἄκρατον ἐγχέας ἄμυστιν ἐξέλαψα.

Χορ.:  τήνελλά νυν ὦ γεννάδα· χώρει λαβὼν τὸν ἀσκόν. 1230

Δικ.:   ἕπεσθέ νυν ᾄδοντες ὦ τήνελλα καλλίνικος.

Χορ.:  ἀλλ᾽ ἑψόμεσθα σὴν χάριν
τήνελλα καλλίνικος ᾄδοντες
σὲ καὶ τὸν ἀσκόν.

THE KNIGHTS

Δημοσθ
έ
νης
ἰατταταιὰξ τῶν κακῶν, ἰατταταῖ.
κακῶς Παφλαγόνα τὸν νεώνητον κακὸν
αὐταῖσι βουλαῖς ἀπολέσειαν οἱ θεοί.
ἐξ οὗ γὰρ εἰσήρρησεν ἐς τὴν οἰκίαν
πληγὰς ἀεὶ προστρίβεται τοῖς οἰκέταις. 5

Νικ
ί
ας
κάκιστα δῆθ᾽οὗτός γε πρῶτος Παφλαγόνων
αὐταῖς διαβολαῖς.

Δημοσθ
έ
νης
ὦ κακόδαιμον πῶς ἔχεις;

Νικ
ί
ας
κακῶς καθάπερ σύ.

Δημοσθ
έ
νης
δεῦρο δὴ πρόσελθ᾽, ἵνα
ξυναυλίαν κλαύσωμεν Οὐλύμπου νόμον.

Δημοσθ
έ
νης
κα
ὶ
Νικ
ί
ας
μυμῦ μυμῦ μυμῦ μυμῦ μυμῦ μυμῦ. 10

Δημοσθ
έ
νης
τί κινυρόμεθ᾽ἄλλως; οὐκ ἐχρῆν ζητεῖν τινα
σωτηρίαν νῷν, ἀλλὰ μὴ κλάειν ἔτι;

Νικ
ί
ας
τίς οὖν γένοιτ᾽ἄν;

Δημοσθ
έ
νης
λέγε σύ.

Νικ
ί
ας
σὺ μὲν οὖν μοι λέγε,
ἵνα μὴ μάχωμαι. 14

Δημοσθ
έ
νης
μὰ τὸν Ἀπόλλω ᾽γὼ μὲν οὔ.

Νικ
ί
ας
πῶς ἂν σύ μοι λέξειας ἁμὲ χρὴ λέγειν; 16

Δημοσθ
έ
νης
ἀλλ᾽εἰπὲ θαρρῶν, εἶτα κἀγὼ σοὶ φράσω. 15

Νικ
ί
ας
ἀλλ᾽οὐκ ἔνι μοι τὸ θρέττε. πῶς ἂν οὖν ποτε 17
εἴποιμ᾽ἂν αὐτὸ δῆτα κομψευριπικῶς;

Δημοσθ
έ
νης
μὴ ᾽μοί γε, μὴ ᾽μοί, μὴ διασκανδικίσῃς·
ἀλλ᾽εὑρέ τιν᾽ἀπόκινον ἀπὸ τοῦ δεσπότου. 20

Νικ
ί
ας
λέγε δὴ μόλωμεν ξυνεχὲς ὡδὶ ξυλλαβών.

Δημοσθ
έ
νης
καὶ δὴ λέγω μόλωμεν.

Νικ
ί
ας
ἐξόπισθε νῦν
αὐτὸ φάθι τοῦ μόλωμεν.

Δημοσθ
έ
νης
αὐτό.

Νικ
ί
ας
πάνυ καλῶς.
ὥσπερ δεφόμενος νῦν ἀτρέμα πρῶτον λέγε
τὸ μόλωμεν, εἶτα δ᾽αὐτό, κᾆτ᾽ἐπάγων πυκνόν. 25

Δημοσθ
έ
νης
μόλωμεν αὐτὸ μόλωμεν αὐτομολῶμεν.

Νικ
ί
ας
ἢν
οὐχ ἡδύ;

Δημοσθ
έ
νης
νὴ Δία· πλήν γε περὶ τῷ δέρματι
δέδοικα τουτονὶ τὸν οἰωνόν.

Νικ
ί
ας
τί δαί;

Δημοσθ
έ
νης
ὁτιὴ τὸ δέρμα δεφομένων ἀπέρχεται.

Νικ
ί
ας
κράτιστα τοίνυν τῶν παρόντων ἐστὶ νῷν, 30
θεῶν ἰόντε προσπεσεῖν του πρὸς βρέτας.

Δημοσθ
έ
νης
“ποῖον βρέτας;” ἐτεὸν ἡγεῖ γὰρ θεούς;

Νικ
ί
ας
ἔγωγε.

Δημοσθ
έ
νης
ποίῳ χρώμενος τεκμηρίῳ;

Νικ
ί
ας
ὁτιὴ θεοῖσιν ἐχθρός εἰμ᾽. οὐκ εἰκότως;

Δημοσθ
έ
νης
εὖ προσβιβάζεις μ᾽. ἀλλ᾽ἑτέρᾳ πῃ σκεπτέον. 35
βούλει τὸ πρᾶγμα τοῖς θεαταῖσιν φράσω;

Νικ
ί
ας
οὐ χεῖρον· ἓν δ᾽αὐτοὺς παραιτησώμεθα,
ἐπίδηλον ἡμῖν τοῖς προσώποισιν ποιεῖν,
ἢν τοῖς ἔπεσι χαίρωσι καὶ τοῖς πράγμασιν.

Δημοσθ
έ
νης
λέγοιμ᾽ἂν ἤδη. νῷν γάρ ἐστι δεσπότης 40
ἄγροικος ὀργὴν κυαμοτρὼξ ἀκράχολος,
Δῆμος πυκνίτης, δύσκολον γερόντιον
ὑπόκωφον. οὗτος τῇ προτέρᾳ νουμηνίᾳ
ἐπρίατο δοῦλον, βυρσοδέψην Παφλαγόνα,
πανουργότατον καὶ διαβολώτατόν τινα. 45
οὗτος καταγνοὺς τοῦ γέροντος τοὺς τρόπους,
ὁ βυρσοπαφλαγών, ὑποπεσὼν τὸν δεσπότην
ᾔκαλλ᾽ἐθώπευ᾽ἐκολάκευ᾽ἐξηπάτα
κοσκυλματίοις ἄκροισι τοιαυτὶ λέγων·
ὦ Δῆμε λοῦσαι πρῶτον ἐκδικάσας μίαν, 50
ἐνθοῦ ῥόφησον ἔντραγ᾽ἔχε τριώβολον.
βούλει παραθῶ σοι δόρπον; εἶτ᾽ἀναρπάσας
ὅ τι ἄν τις ἡμῶν σκευάσῃ, τῷ δεσπότῃ
Παφλαγὼν κεχάρισται τοῦτο. καὶ πρώην γ᾽ἐμοῦ
μᾶζαν μεμαχότος ἐν Πύλῳ Λακωνικήν, 55
πανουργότατά πως περιδραμὼν ὑφαρπάσας
αὐτὸς παρέθηκε τὴν ὑπ᾽ἐμοῦ μεμαγμένην,
ἡμᾶς δ᾽ἀπελαύνει κοὐκ ἐᾷ τὸν δεσπότην
ἄλλον θεραπεύειν, ἀλλὰ βυρσίνην ἔχων
δειπνοῦντος ἑστὼς ἀποσοβεῖ τοὺς ῥήτορας. 60
ᾄδει δὲ χρησμούς· ὁ δὲ γέρων σιβυλλιᾷ.
ὁ δ᾽αὐτὸν ὡς ὁρᾷ μεμακκοακότα,
τέχνην πεποίηται. τοὺς γὰρ ἔνδον ἄντικρυς
ψευδῆ διαβάλλει· κᾆτα μαστιγούμεθα
ἡμεῖς· Παφλαγὼν δὲ περιθέων τοὺς οἰκέτας 65
αἰτεῖ ταράττει δωροδοκεῖ λέγων τάδε·
“ὁρᾶτε τὸν Ὕλαν δι᾽ἐμὲ μαστιγούμενον;
εἰ μή μ᾽ἀναπείσετ᾽, ἀποθανεῖσθε τήμερον”.
ἡμεῖς δὲ δίδομεν· εἰ δὲ μή, πατούμενοι
ὑπὸ τοῦ γέροντος ὀκταπλάσιον χέζομεν. 70
νῦν οὖν ἀνύσαντε φροντίσωμεν ὦγαθέ,
ποίαν ὁδὸν νὼ τρεπτέον καὶ πρὸς τίνα.

Νικ
ί
ας
κράτιστ᾽ἐκείνην τὴν μόλωμεν ὦγαθέ.

Δημοσθ
έ
νης
ἀλλ᾽οὐχ οἷόν τε τὸν Παφλαγόν᾽οὐδὲν λαθεῖν·
ἐφορᾷ γὰρ οὗτος πάντ᾽. ἔχει γὰρ τὸ σκέλος 75
τὸ μὲν ἐν Πύλῳ, τὸ δ᾽ἓτερον ἐν τἠκκλησίᾳ.
τοσόνδε δ᾽αὐτοῦ βῆμα διαβεβηκότος
ὁ πρωκτός ἐστιν αὐτόχρημ᾽ἐν Χάοσιν,
τὼ χεῖρ᾽ἐν Αἰτωλοῖς, ὁ νοῦς δ᾽ἐν Κλωπιδῶν.

Νικ
ί
ας
κράτιστον οὖν νῷν ἀποθανεῖν. 80

Δημοσθ
έ
νης
ἀλλὰ σκόπει,
ὅπως ἂν ἀποθάνοιμεν ἀνδρικώτατα.

Νικ
ί
ας
πῶς δῆτα πῶς γένοιτ᾽ἂν ἀνδρικώτατα;
βέλτιστον ἡμῖν αἷμα ταύρειον πιεῖν.
ὁ Θεμιστοκλέους γὰρ θάνατος αἱρετώτερος.

Δημοσθ
έ
νης
μὰ Δί᾽ἀλλ᾽ἄκρατον οἶνον ἀγαθοῦ δαίμονος. 85
ἴσως γὰρ ἂν χρηστόν τι βουλευσαίμεθα.

Νικ
ί
ας
ἰδού γ᾽ἄκρατον. περὶ πότου γοῦν ἐστί σοι;
πῶς δ᾽ἂν μεθύων χρηστόν τι βουλεύσαιτ᾽ἀνήρ;

Δημοσθ
έ
νης
ἄληθες οὗτος; κρουνοχυτρολήραιον εἶ.
οἶνον σὺ τολμᾷς εἰς ἐπίνοιαν λοιδορεῖν; 90
οἴνου γὰρ εὕροις ἄν τι πρακτικώτερον;
ὁρᾷς, ὅταν πίνωσιν ἄνθρωποι τότε
πλουτοῦσι διαπράττουσι νικῶσιν δίκας
εὐδαιμονοῦσιν ὠφελοῦσι τοὺς φίλους.
ἀλλ᾽ἐξένεγκέ μοι ταχέως οἴνου χοᾶ, 95
τὸν νοῦν ἵν᾽ἄρδω καὶ λέγω τι δεξιόν.

Νικ
ί
ας
οἴμοι τί ποθ᾽ἡμᾶς ἐργάσει τῷ σῷ πότῳ;

Δημοσθ
έ
νης
ἀγάθ᾽· ἀλλ᾽ἔνεγκ᾽· ἐγὼ δὲ κατακλινήσομαι.
ἢν γὰρ μεθυσθῶ, πάντα ταυτὶ καταπάσω
βουλευματίων καὶ γνωμιδίων καὶ νοιδίων. 100

Νικ
ί
ας
ὡς εὐτυχῶς ὅτι οὐκ ἐλήφθην ἔνδοθεν
κλέπτων τὸν οἶνον.

Δημοσθ
έ
νης
εἰπέ μοι Παφλαγὼν τί δρᾷ;

Νικ
ί
ας
ἐπίπαστα λείξας δημιόπραθ᾽ὁ βάσκανος
ῥέγκει μεθύων ἐν ταῖσι βύρσαις ὕπτιος.

Δημοσθ
έ
νης
ἴθι νυν ἄκρατον ἐγκάναξόν μοι πολὺν 105
σπονδήν.

Νικ
ί
ας
λαβὲ δὴ καὶ σπεῖσον ἀγαθοῦ δαίμονος.

Δημοσθ
έ
νης
ἕλχ᾽ἕλκε τὴν τοῦ δαίμονος τοῦ Πραμνίου.
ὦ δαῖμον ἀγαθὲ σὸν τὸ βούλευμ᾽, οὐκ ἐμόν.

Νικ
ί
ας
εἴπ᾽, ἀντιβολῶ, τί ἔστι;

Δημοσθ
έ
νης
τοὺς χρησμοὺς ταχὺ
κλέψας ἔνεγκε τοῦ Παφλαγόνος ἔνδοθεν, 110
ἕως καθεύδει.

Νικ
ί
ας
ταῦτ᾽. ἀτὰρ τοῦ δαίμονος
δέδοιχ᾽ὅπως μὴ τεύξομαι κακοδαίμονος.

Δημοσθ
έ
νης
φέρε νυν ἐγὼ μ᾽αὐτῷ προσαγάγω τὸν χοᾶ.
τὸν νοῦν ἵν᾽ἄρδω καὶ λέγω τι δεξιόν.

Νικ
ί
ας
ὡς μεγάλ᾽ὁ Παφλαγὼν πέρδεται καὶ ῥέγκεται, 115
ὥστ᾽ἔλαθον αὐτὸν τὸν ἱερὸν χρησμὸν λαβών,
ὅνπερ μάλιστ᾽ἐφύλαττεν.

Δημοσθ
έ
νης
ὦ σοφώτατε.
φέρ᾽αὐτὸν ἵν᾽ἀναγνῶ· σὺ δ᾽ἔγχεον πιεῖν
ἀνύσας τι. φέρ᾽ἴδω τί ἄρ᾽ἔνεστιν αὐτόθι.
ὦ λόγια. δός μοι δὸς τὸ ποτήριον ταχύ. 120

Νικ
ί
ας
ἰδού. τί φησ᾽ὁ χρησμός;

Δημοσθ
έ
νης
ἑτέραν ἔγχεον.

Νικ
ί
ας
ἐν τοῖς λογίοις ἔνεστιν “ἑτέραν ἔγχεον;”

Δημοσθ
έ
νης
ὦ Βάκι.

Νικ
ί
ας
τί ἔστι;

Δημοσθ
έ
νης
δὸς τὸ ποτήριον ταχύ.

Νικ
ί
ας
πολλῷ γ᾽ὁ Βάκις ἐχρῆτο τῷ ποτηρίῳ.

Δημοσθ
έ
νης
ὦ μιαρὲ Παφλαγὼν ταῦτ᾽ἄρ᾽ἐφυλάττου πάλαι, 125
τὸν περὶ σεαυτοῦ χρησμὸν ὀρρωδῶν;

Νικ
ί
ας
τιή;

Δημοσθ
έ
νης
ἐνταῦθ᾽ἔνεστιν, αὐτὸς ὡς ἀπόλλυται.

Νικ
ί
ας
καὶ πῶς;

Δημοσθ
έ
νης
ὅπως; ὁ χρησμὸς ἄντικρυς λέγει
ὡς πρῶτα μὲν στυππειοπώλης γίγνεται,
ὃς πρῶτος ἕξει τῆς πόλεως τὰ πράγματα. 130

Νικ
ί
ας
εἷς οὑτοσὶ πώλης. τί τοὐντεῦθεν; λέγε.

Δημοσθ
έ
νης
μετὰ τοῦτον αὖθις προβατοπώλης δεύτερος.

Νικ
ί
ας
δύο τώδε πώλα. καὶ τί τόνδε χρὴ παθεῖν;

Δημοσθ
έ
νης
κρατεῖν, ἕως ἕτερος ἀνὴρ βδελυρώτερος
αὐτοῦ γένοιτο· μετὰ δὲ ταῦτ᾽ἀπόλλυται. 135
ἐπιγίγνεται γὰρ βυρσοπώλης ὁ Παφλαγών,
ἅρπαξ κεκράκτης Κυκλοβόρου φωνὴν ἔχων.

Νικ
ί
ας
τὸν προβατοπώλην ἦν ἄρ᾽ἀπολέσθαι χρεὼν
ὑπὸ βυρσοπώλου;

Δημοσθ
έ
νης
νὴ Δί᾽.

Νικ
ί
ας
οἴμοι δείλαιος.
πόθεν οὖν ἂν ἔτι γένοιτο πώλης εἶς μόνος; 140

Δημοσθ
έ
νης
ἔτ᾽ἐστὶν εἷς ὑπερφυᾶ τέχνην ἔχων.

Νικ
ί
ας
εἴπ᾽, ἀντιβολῶ, τίς ἐστιν;

Δημοσθ
έ
νης
εἴπω;

Νικ
ί
ας
νὴ Δία.

Δημοσθ
έ
νης
ἀλλαντοπώλης ἔσθ᾽ὁ τοῦτον ἐξολῶν.

Νικ
ί
ας
ἀλλαντοπώλης; ὦ Πόσειδον τῆς τέχνης.
φέρε ποῦ τὸν ἄνδρα τοῦτον ἐξευρήσομεν; 145

Δημοσθ
έ
νης
ζητῶμεν αὐτόν.

Νικ
ί
ας
ἀλλ᾽ὁδὶ προσέρχεται
ὥσπερ κατὰ θεὸν εἰς ἀγοράν.

Δημοσθ
έ
νης
ὦ μακάριε
ἀλλαντοπῶλα, δεῦρο δεῦρ᾽ὦ φίλτατε
ἀνάβαινε σωτὴρ τῇ πόλει καὶ νῷν φανείς.

Ἀ
λλαντοπ
ώ
λης
τί ἔστι; τί με καλεῖτε; 150

Δημοσθ
έ
νης
δεῦρ᾽ἔλθ᾽, ἵνα πύθῃ
ὡς εὐτυχὴς εἶ καὶ μεγάλως εὐδαιμονεῖς.

Νικ
ί
ας
ἴθι δὴ κάθελ᾽αὐτοῦ τοὐλεὸν καὶ τοῦ θεοῦ
τὸν χρησμὸν ἀναδίδαξον αὐτὸν ὡς ἔχει·
ἐγὼ δ᾽ἰὼν προσκέψομαι τὸν Παφλαγόνα.

Δημοσθ
έ
νης
ἄγε δὴ σὺ κατάθου πρῶτα τὰ σκεύη χαμαί· 155
ἔπειτα τὴν γῆν πρόσκυσον καὶ τοὺς θεούς.

Ἀ
λλαντοπ
ώ
λης
ἰδού· τί ἔστιν;

Δημοσθ
έ
νης
ὦ μακάρι᾽ὦ πλούσιε,
ὦ νῦν μὲν οὐδεὶς αὔριον δ᾽ὑπέρμεγας,
ὦ τῶν Ἀθηνῶν ταγὲ τῶν εὐδαιμόνων.

Ἀ
λλαντοπ
ώ
λης
τί μ᾽ὦγάθ᾽οὐ πλύνειν ἐᾷς τὰς κοιλίας 160
πωλεῖν τε τοὺς ἀλλᾶντας, ἀλλὰ καταγελᾷς;

Δημοσθ
έ
νης
ὦ μῶρε ποίας κοιλίας; δευρὶ βλέπε.
τὰς στίχας ὁρᾷς τὰς τῶνδε τῶν λαῶν;

Ἀ
λλαντοπ
ώ
λης
ὁρῶ.

Δημοσθ
έ
νης
τούτων ἁπάντων αὐτὸς ἀρχέλας ἔσει,
καὶ τῆς ἀγορᾶς καὶ τῶν λιμένων καὶ τῆς πυκνός· 165
βουλὴν πατήσεις καὶ στρατηγοὺς κλαστάσεις,
δήσεις φυλάξεις, ἐν πρυτανείῳ λαικάσει.

Ἀ
λλαντοπ
ώ
λης
ἐγώ;