Mysterious Love: A New Adult Billionaire Romance (25 page)

Intensivering van de douche, waren mijn zenuwen nog steeds uitgerekt tot hun limiet. Ik had behoefte aan een sigaret, snel! Ik laat mijn krullend lang haar drogen aan de lucht, op een lange jurk die mijn blote schouders onthuld en ging naar mijn hotelkamer balkon. Ik dacht na over de terugvlucht eerste ding in de ochtend en ik gedacht dat ik zou nooit zien Lucian door dan. Dus, er kon echt niet elke mogelijkheid van hem iets met mij proberen te zijn. Zodra deze gedachte kwam, klopte er iemand op mijn deur.

Ik opende de deur en zag dat het was Lucian. Mijn maag gedaald, maar ik ontkende wat Theodore gedeeld met mij. Zou mijn werkgever daadwerkelijk iets met mij proberen?Dus, in plaats van te luisteren naar mijn intuïtie, nodigde ik Lucian in.

"He wat is er aan de hand?"

'Het spijt me om te komen als dit, Raaf, "hij keek me over. "Ik kocht je aardbeien. Ik weet dat ze uw favoriet. "

"Oh, dank u, meneer. Ik bedoel, Lucian, verdomme! Sorry, ik ben een beetje gestrest. "

Hij stapte onaangenaam dicht bij me en ik kon het mengsel van whisky en zijn dure cologne ruiken. Mijn maag draaide zich om en begon ik te kronkelen.

"Weet je, Raven, ik kan een gebaar te maken en je zult nooit meneer opnieuw te bellen me." Hij legde zijn vrije hand op mijn schouder.

"Pardon?" Antwoordde ik een stap terug. Hij keek me aan met zijn hoofd schuin naar beneden en ogen turen van onder zijn wenkbrauwen. Maar deze keer zijn blik was meer perverse als hij bezat ik en was gekomen om zijn prijs op te eisen. Er was iets mis met deze hele situatie. Theodore had gelijk!

"Weer roken? Wanneer zal je stoppen? "Vroeg hij en nam mijn sigaret uit mijn mond, dichterbij komen en het nemen van een trekje. "Weet je waarom ik haat het wanneer vrouwen rookt? Ze zijn provocerend. Altijd steken iets in hun mond. Het is alsof ze vragen. Vraag je voor? "

Terwijl hij sprak, heb ik geprobeerd om een stap terug en krijg afstand, maar de muur was nu achter me. Hij kwam dichterbij, liet de kom van aardbeien hij bracht me en pakte mijn gezicht om me te kussen. Walgen, keek ik aan de andere kant, duwde hem en kreeg de benodigde ruimte. Mijn gezicht voelde gespoeld en ik woedde met haat. Lucian lachte en stormde de kamer uit.

Voordat deze nacht nog erger zou krijgen, ik afgesloten mijn kamer en belde naar Theodore vertellen over alles. Ik was bijna huilen toen hij vroeg me details over hoe dit gebeurd is. Hij was geruststellend me dat alles goed en net luisterde naar me zou zijn.

"Kijk, het is allemaal gaat goed, baby," verzekerde hij.

"Ik kan niet geloven dat hij runt een bedrijf en krijgt weg met dat," Ik was openlijk te huilen. "Ik moet gewoon om te stoppen, want ik kan niet meer werken voor die man."

"Ik denk dat het beste is om te doen", toen was er een lange stilte. "Kom naar huis, liefde, het zal allemaal wel goed."

"Zal het?" Ik vroeg me af of we ooit in staat zou zijn om terug te keren naar rechts na al dat deze nacht bleek. "Ik was klaar om hetzelfde te vragen. Zullen dingen veranderen in een slechte manier nu dat je me niet aan het werk zien? "

"Ik weet het niet," stamelde hij op een antwoord. "Ik denk het niet, ik denk dat het het beste. We zullen niet meer verbergen van anderen, we konden gaan op de data. We zouden eigenlijk een gemiddelde koppel. "

**********

De volgende dag was een nog grotere uitdaging, omdat ik moest reizen met iemand die ik helemaal nu veracht. De vlucht was een paar uur vertraagd en ik moest Lucian staan, alsof er niets gebeurd is. Hij was het kopen van dure kleding en speelgoed voor zijn dochters en zijn vrouw terug naar huis. Ik walgde.

Hoe kan iemand zo natuurlijk? Wist zijn vrouw weten wat voor soort van een man die ze thuis had? Ik zou haar zelf heb verteld wat een afschuwelijke persoon die hij was, maar ik wist niet wat goed zou volbrengen.

Was mijn dag gaat slechter dan de dag ervoor zijn? Natuurlijk, na de belofte Theodore Ik was van plan om tekst hem de hele dag om hem te laten weten dat ik was prima, ik liet mijn telefoon in het midden van een gesprek en het scherm brak. Ik kon moeder bellen vanaf Lucian's telefoon, maar hoe kon ik laat Theodore weet dat ik was prima zonder riskeren zijn baan? We stapten bijna het vliegtuig toen ik had de grootste idee.

"Lucian, kan ik bellen met het kantoor en laat de accountant weten mijn telefoon brak? We beter gezegd voor een nieuwe telefoon. "

"Je bent een slimme meid. Hier. Laat iedereen weten dat ze je niet zal vragen om niets en zorgen te maken ", zegt hij gretig gaf zijn telefoon aan mij.

Toen ik belde het kantoor, ik laat iedereen weten mijn telefoon brak en Theodore deed alsof hij een document vertalingen nodig. Zijn stem klonk opgelucht, ik wist dat hij kon niet wachten voor mij om terug naar huis te krijgen. Tegelijkertijd, Lucian werd steeds angstiger. Ik ben klaar met het gesprek snel en gaf zijn telefoon terug aan hem.

"Bent u het zien van iemand van het kantoor?" Vroeg hij me uit het niets met die zelfde walgelijke omhoog kijken.

"Als ik niet per se willen dat u dat betekent niet dat ik ben gebonden aan iemand. Ik ben een vrije vrouw. En omdat je 'een simpel gebaar' Ik geef het op. Dank u voor deze kans, maar ik heb niet meer respect voor u. Ik ben gestopt en als je me ooit weer aan met uw vuile handen, zal ik hen afbreken en geef ze aan je vrouw als bewijs van uw 'eenvoudige gebaren!' "

Hij staarde me aan met een vastberaden blik en draaide zijn rug naar me op het vliegtuig te krijgen. We hadden niet eens te delen een enkel woord, kijken of veel meer dan alleen de ruimte tussen elk van onze zetels. En, het was het beste op die manier. Ik bedoel elke laatste woord dat ik hem vertelde. Ik zou beginnen met de wederopbouw van mijn leven met een hernieuwde energie en vrijheid die Theodore en ik nooit eerder had meegemaakt. Nu alles wat ik wilde doen was naar huis en rust voor het eerst in weken.

Hoofdstuk 7 - When The Past Comes Knocking

Home Sweet Home, een heerlijke plek om te zijn na al die waanzin. Opeens kon ik de dingen beter te begrijpen en hebben een beter zicht op de precieze innerlijke werking van het bedrijf. Q10 werd gebonden door geheimen en zaken, niet door respect en professionaliteit. Roddels honden, vriendjespolitiek en rug verhalen in overvloed, ik had genoeg van deze plaats had en kreeg een veel betere waardering voor mijn snap oordeel dat de plaats te verlaten.

Theodore straalde van oor tot oor toen hij me zag en ik zag zelfs een traan stroom langs zijn wang. Hij hield van mijn laatste regels om Lucian en zei dat hij wilde dat hij iets zo vet als ik had kunnen zeggen. Na het verlaten van Q10, onze relatie werd sterker. Nu kunnen we alles doen wat we wilden, dus we huurden een auto en reed hij me naar een andere stad. Hij verraste me met een romantische picknick geserveerd met een frisse fruitschaal en een fles champagne. We kwamen terug naar huis en hield de handen tijdens het lopen naar de markt van de landbouwer om boodschappen te krijgen.

De volgende zondag, ik was alleen thuis en genieten van een kopje thee in de voorkant van de TV. Theodore was zijn dochter een bezoek, dus ik laat hem genieten van de broodnodige vader-dochter tijd alleen. Kort na middernacht, hoorde ik een klop op mijn deur. Voorzichtig, gluurde ik door het kijkgaatje om te zien wie kan stoppen door op zo'n late uur.

"Please Raaf," een oude, bekende stem riep van achter de deur. "Laat me binnen! Ik heb niemand om te gaan! Je bent mijn enige hoop!"

"Jezus, Alex!" Ik was geschokt om te zien mijn ex-vriendje van vier jaar staan bij de voordeur. "Wat er is gebeurd? Waarom huil je? "Ik gooide de deur open staan om hem te zien met zijn houding ingestort voren, tranen gieten over zijn wangen en zijn lichaam schudden met elk woord.

"Ze liet me, sh-zij linksaf en nam alles!" Hij stapte naar voren en leunde in mij. "Mijn huis, mijn auto, mijn geld."

Ik was meer dan verbijsterd op vele niveaus. Allereerst, dit is de man die me verliet en hing me uit te drogen nog werd hij hier wilde mijn hulp. Wat er precies moest ik doen?Mijn emoties werden gemengd met rehabilitatie en sympathie. Ik had nog nooit een slechte wil wenste op Alex en ik voelde me al beter over onze split toen Theodore langs kwam. Maar, nogmaals, dezelfde zwerver die ons tweeën splitsen zich tegen hem en een kleine sadistische stem in de achterkant van mijn hoofd gevierd. Hoe meer hij onthulde wat er was gebeurd, hoe minder wraakzuchtig was ik. Dit was verdrietig en niemand zou het ooit verdienen.

'Wat moet ik doen? "Hij keek naar me. "Alsjeblieft, Raven, ik smeek je, ik moet ergens te blijven, in ieder geval voor een paar weken tot ik mijn salaris en een plaats vinden. Ik heb niemand anders! "Riep hij klampt zich vast aan mijn schouders. De wanhoop in zijn ogen vulde mijn hart met lege tevredenheid. Maar toen hij keek me de tweede keer, realiseerde ik me dat ik een slecht mens en een vreselijk mens als ik gooide hem terug de straat op. Hij had alleen een grote koffer vol kleren en zijn ID. Omwille van respect voor het feit dat ik deze man een deel van mezelf in het verleden hebben gegeven, ik dacht dat we konden nog beleefd te zijn en hem te helpen als vriend.

"Het is goed, kun je slapen op de bank," Ik gebaarde hem om binnen te komen. "Ben je honger? Ik heb een aantal gestoomde groenten en tofu. "

"Je bent een godin!" Hij veegde zijn tranen weg met zijn jas mouw. "Dank je! Ik beloof dat ik zal mijn best doen om u niet te storen. "

Er was slechts één ding dat ik was vergeten.
Wat zal Theodore denken over dit alles?Hoe zou hij deze situatie om te gaan? Ik zou verklaren dat er niets tussen Alex en mij, maar hij zal hebben genoeg vertrouwen in mij? Zullen we weer het volgende storm?
Mijn geest begon te trappen terug en proberen te achterhalen een manier die iedereen tevreden zou zijn, maar alles wat ik vond was excuses en leugens die ik kon maken. Ik heb niet voor liegen, dus ik was niet van plan om nu te starten.

Wat als hij geeft me een ultimatum?
Ik werd opgesloten. Ik kon niet gewoon vertellen Alex om ergens anders te gaan, ik mag niet van hem, maar ik had genoeg van een geweten dat ik niet wil iemand dakloos vertrekken. Vooral iemand die ik ooit verzorgd over.

Nadat Alex vestigde zich in en in slaap was gevallen, ik verkleed en ging naar Theodore. Hij was de voorbereiding naar bed en was verbaasd om mij te zien op zo'n late uur. Ik was van plan om alle gevechten rond zijn slapende dochter vermijden. Ik kocht wat koffie en vroeg hem om bij me blijven in de auto, rook en praat een paar minuten. Hij was het er mee eens. Terwijl ik wachtte tot hij naar beneden, werden mijn benen trillen en ik voelde me dodelijk bang voor hoe hij het nieuws zou behandelen. Ik wist het en voelde het.Ik was van plan om hem te verliezen.

"Hey, de liefde!" Theodore glimlachte groot. "Wat is er aan de hand, wat bent u tot zo laat? Hoe was je dag? "Hij trok me in nauwe en omhelsde me stevig vast.

"Vertel me meer over jou, staat u," zei ik en kuste hem hartstochtelijk. Ik was bang dat ik zou gaan verlaten zonder te raken zijn lippen voor de laatste keer. We gingen uit te zitten in mijn auto.

Hij begon me te vertellen verhalen over zijn dochter en ex-vrouw. Ik vond het grootste deel van de woorden die uit zijn mond te worden gedempt, enigszins overstemd door de hectische bericht stuiteren rond in mijn hoofd. Te bang om hem te vertellen van de waarheid en het gezicht van de gevolgen, ik gezoneerd uit en niet om een woord dat hij zegt te luisteren.

"Raven, je huilt! Wat is er mis met jou? "Zei hij, snapping me uit mijn diepe gedachten.

Toen ik ging naar zijn huis, had ik het hele scenario out gepland in mijn hoofd. Het leek een winnende situatie waarin ik kon tenminste te onderdrukken zijn zorgen zijn en hij zou begrijpen zijn. Maar op dat moment, toen mijn ogen gaf me weg, ik wist dat de mal was up. En, ik per ongeluk eruit flapte wat er gebeurde in de slechtst mogelijke manier.

"Mijn ex ... verhuisde hij in. Zijn vrouw verliet hem met niets, hij kon nergens anders heen." Smile Theodore daalde direct.

Stilte. Zijn mooie groene ogen draaide weg van mij, zijn uitdrukking verdween in een marmeren steen. Hij vouwde zijn handen over zijn mond en zijn houding zonk.

'Heb je hem nog steeds lief? "Hij gedempt door zijn handen.

"Natuurlijk, ik niet," Ik bereikt om zijn schouder te raken, "Ik wil u alleen. Het is maar tijdelijk, als vrienden ... "

"Wie dat doet, Raven?"

"Ik ben hem gewoon helpen!" Ik schudde mijn hoofd verwoed.

"Waarom huil je? 'Hij nog steeds wendde zijn blik.

"Ik ben bang dat je gaat om te vertrekken," Ik was openlijk snikken. "Ik hou van je!Gelieve, u- "

"Ik weet wat je gaat zeggen, maar honing, heb je niet eens overwogen het verplaatsen in met mij. Hoe kun je hem staan, maar geen plannen met degene die je zegt dat je liefde te maken? Het is niet normaal. "Hij gooide zijn handen in protest.

Wanhopig, nam ik zijn gezicht tussen mijn handpalmen en huilde op zijn borst. Zijn hart ging tekeer en ik besefte dat ook hij huilde. Het was allemaal voorbij. Ik maakte een grote fout. Theodore was mijn enige liefde, mijn ware zielsverwant en ik hem kwijt.

"Stop met huilen, Raven," zei hij zachtjes duwde me weg van hem. "Ik ben niet goed in deze dingen. God, ik hou van je als een gek! Was ik gewoon een oogje? Of was ik gewoon goed wanneer u comfort nodig? "

"Zeg dat alsjeblieft," Ik stak zijn hand uit naar hem en hij ging weg. 'Je zei dat je bij me blijven. Ik zal alles doen, maar vergeef me deze keer. "

Zijn ogen dicht zacht en een kleine stroom van tranen vloeiden over zijn wangen. Ik wilde slecht hem dicht bij me te brengen, maar hij was niet eens me te laten hem aan te raken. In plaats daarvan, verraste me dat hij en trok me in hem. "Ik kan dan proberen ..." sprak hij zachtjes.

Theodore kuste me toen ik in zijn armen uit de auto vervoerd naar zijn slaapkamer.Het was de eerste nacht dat we de liefde, zonder een woord te wisselen. De volgende dag werd ik wakker alleen, met een aantekening op de zijkant van mijn bed.

Vergeef me, Raven. Ik kan dit niet doen. Ik wil dat u alleen voor mezelf. Kom terug als u besluit om met mij. Maar als je dat niet doet, laat me vergeten.

Liefde, Theodore

Het was niet van plan om op deze manier een einde, dus ik besloot om op te staan en gaan na de man van wie ik hield. Maar, waar zou hij gaan? Dit was zijn huis en hij had nog steeds zijn dochter, zodat hij kon niet ver te gaan. Of zou hij? En als ze met hem was, zou ik niet willen haar eerste indruk van me te maken te zijn dat van een krankzinnige gek als ik huilde en smeekte om vergiffenis en begrip van haar vader. Ik sprong op mijn voeten, trok mijn kleren en barstte de deur uit, met de bedoeling om dit te bevestigen en de vordering van de man waar ik van hou. Wat nodig was ...