Ang Boyfriend Kong Artista (13 page)

"Ay. Wag na. Okay lang ako. Sige, aasahan kita ha, Bryan? Alis na ko. Bye!"
At ayun, umalis na rin si Kuya.

Naaawa ako ng onti kay Eya. Hayy. Mukhang kelangan kong gawin yung
favor
na yun.

End of Flashback

"Nasaan na ba yung babaeng yun?!"
Nasa may tapat na ako ng school. Wala pa rin siya! Kainis.

Pinark ko muna yung kotse ko sa may school grounds, paglabas ko, andaming nagtilian. Babae at lalaki. Srsly?

"Syet si Bryan!"

"Omg! Nagddrive na siya?! WOW!"

"He's so hot!"

"Gwapo na, may kotse pa!

"Ganda ng kotse ni Bryan oh. Porsche?"

"Oo nga, dude. Dapat maging kaibigan natin yan!"

"Libreng sakay noh? Haha!"

Wala akong panahon para sa kanila, hinanap ko na si Eya sa school grounds. May flag ceremony pa kaya natural, wala pa siya sa classroom. Mamaya ko na lang siya hanapin. Classmates naman kami, diba? Pero bakit nag-aalala na

naman ako sa kanya?

Di ko alam ha, pero, alam mo yung peripheral vision? Ng napatingin ako sa may right ko, ayun, nakita ko si

Eya...
Umiiyak.
Anong nangyari? Tumakbo ako papunta sa kanya.

"Eya."
Umiiyak pa rin siya.

Tumingin siya sakin. Pero namumugto pa rin yung mata niya. Ano bang nangyari dito?

"B-bryan."
Bigla niya akong niyakap. Ano bang nangyari sa kanya? Parang andami niyang problema? Pati ako, napayakap na rin sa kanya. Kahit marami ng taong nakatingin samin. Hayaan mo na sila, dapat damayan kòtong

babaeng `to. Feeling ko, andaming dinaramdam nito e.

Ayoko pa naman ng babaeng umiiyak.

Daniella Alvarez, sino ka nga ba talaga?

10.

Eya's POV

"B-bryan."
Bigla ko siyang niyakap. Di ko alam kung bakit. E naiiyak na talaga ako e. Sabihin natin, kailangan kong itagòtong luhang `to.
Dahil patuloy lang akong nasasaktan.

"Ssssh. Wag kang umiyak. Dali, canteen muna tayo. Wala pa namang flag ceremony e."
Tinanggal ni Bryan yung pagkakayakap ko sa kanya.

"S-sorry. Mapapahiya ka pa dahil sakin..."
Pinunasan lang niya yung luha ko. Lalo na naman akong naiyak...

"Tumigil ka muna. Baka sabihin nila, ako nagpaiyak sayo e. Masisira image ko niyan."
Binatukan ko

siya. Kahit ba naman sa ganitong sitwasyon, nakuha niya pang magyabang?

"Tss. Epal ka."

"Haha. Naasar naman kita. HAHA. Lika na sa canteen."
Hinila niya na ako. Ngayon ko lang napansin na madaming taong nakapaligid samin. Huwaaat? Mga chismosa talaga oh.

"Is he dating Bryan?"

"OMG. It can't be?"

"No freaking way!"

"Sa kanya pa?'

"Eww. Di sila bagay!"

"Mas bagay kami!"

"Ano ka, Mas bagay kami!"

Yan lang yung mga narinig namin hanggang makapunta kami sa canteen. And, bad news. Pagdating sa

canteen.
Pinagkaguluhan rin siya.

"SI BRYAN LIM! WAAAAAA!"
Sigaw nung mga girls. Ugh.

Binitawan ko na kamay ni Bryan.
"Teka. Bibili lang ako ng tubig."

"Ako na bibili."

"Tekaaaa---"
Nye. Inunahan talaga ako. Andun na siya. Nakapila. Hayy. Pero thankful rin ako kasi mabait naman siya e. Haha.

Naisip ko lang, parang, andami niya ng nagawa sakin na maganda in 3 days ha? Tanggalin mo yung kiss at yung

pang-aasar niya. Parang, gumagaan na rin loob ko sa kanya. Mabait naman pala siya e. Nakakaasar lang talaga

minsan.

"Oh. Eto na tubig oh."

"Anak ka ng ina mo! Ginulat mo naman ako e!"
Nagulat kaya ako! Nakaupo na siya sa harapan ko. At nakangiti ang mokong!

"Oh. Bat ka nakangiti diyan?"

"Wala lang.
Ang ganda mo pala kahit mugto na yang mata mo."

"Ha? May sinasabi ka?"

"Ay. Wala. Sabi ko ampangit mo umiyak."

"ANG SAMA MO!"
Binatukan ko siya ulit. Nakakaasar kaya! UGH.

"Makabatok ka. Kawawa naman ako nyan."

"Che!"

"Wait, bakit ka nga pala umiyak?"
Syet. Pinaalala na naman niya...