Billionaire Alpha Romance: The Proposal (Mature Gentlemen Book 2) (68 page)

    Haar telefoon verband.

    Dylan: Hey, mooi.

    Amanda: Hey, je.

    Dylan: Kan niet wachten tot morgen.

    Amanda: zit je je zenuwachtig?

    Dylan: Nah. Ik ben er zeker van dat uw gezin is geweldig.

    Amanda: echt?

    Dylan: ik wil je zien.

    Amanda: ik ken. I want to see you.

    Dylan: ik kan niet wachten om je te zien opstijgen uw ski-pak en slip in de hot tub.

    Amanda: En wat zal er dan gebeuren?

Dylan: ik zou schuiven met je en laat je achterover tegen mij. Dan zou ik wrijf over uw schouder totdat je er aardig en relaxed. Ik laat mijn vingers op de toppen van je borsten en je tepels verharden. Dan zou ik steek een hand in de bodems te zien hoe ingeschakeld werden.

    Amanda: ik zou omdraaien en u tonen hoe ingeschakeld ik was.

    Amanda voelde me onmiddellijk stom op haar reactie. Alles wat hij had gezegd was zo sexy dat ze kon voelen zichzelf nat net over na te denken. Natuurlijk kreeg ze nat elke keer als ze dacht over Dylan. Soms op de meest ongepaste tijden.

    Dylan: Waar ben je?

    Amanda: In mijn slaapkamer.

    Amanda's telefoon begon te rinkelen. Haar hart sprong toen zij zag dat het was Dylan. Ze beantwoord op een verstilde klank, alsof ze wel gepakt.

    "Hallo," ze fluisterde.

    "Hallo," zei hij, "zijn stem nauwelijks boven een kreunen.

    Hij wist dingen van Amanda dat ze ervaren met niemand ooit. Alles was nieuw met Dylan. Ze voelde zijn stem trillen door haar en land recht in haar lies, plezier straalden haar hele lichaam.

    "Wat zijn jullie aan het doen?" vroeg ze, probeert haar uiterste best om gezonde sexy.

    "Wilt u mij vertellen wat ik aan het doen ben voor mezelf?" Dylan gevraagd, zijn stem husky.

    Amanda drew in een adem sterk toe. Ze wilden precies weten wat hij deed om zichzelf, en ja, ze wilde weten in detail.

    "Ja," zegt ze ademde.

    "Alleen als toen ik ben klaar, doe wat ik zeg", zei hij.

    Amanda geslikt. Ze doet alles voor Dylan.

    "Okay," stemde ze toe.

    "Okay," zei hij. "Nou, nu ik lig in mijn bed met mijn boxershorts naar beneden getrokken rond mijn knieën. Ik heb nagedacht over mijn meisje, weet je? Ik blijf denken over hoe het voelt wanneer ze haar lichaam tegen de mijne. Ik blijf herinneren hoe het voelde af te glijden naar haar dat eerst, en damn, het maakt me zo hard, Amanda."

    Ze voelde zichzelf beven toen hij haar naam. De details waren heerlijk en ze wilden alleen meer van hen.

    "Momenteel ben ik met mijn hand op en neer over mijn pik, plagende mezelf, omdat ik weet dat zelfs als ik kom, het zal niet iets in vergelijking met hoe het aanvoelt wanneer het binnenste van haar."

    Amanda ging zwak in de knieën.

    "U?" vroeg hij. Hij hoorde haar ademhaling.

    "Ik denk," ze fluisterde.

    "Ik wil dat je precies doet wat ik zeg, oke?" Dylan zei.

    "Okay," stemde ze toe.

    "Blijf met je vibrator," begon hij. Ze deed. "Ik wil dat je je broek uit en ik wil u deze in te schakelen." Amanda volgde zijn elke richting. "Nu, vast en voer hem omhoog en omlaag uw dijen maar raak jezelf met het nog niet. Laat hem over je tepels en laat hem langs je lippen, maar laat het niet je aanraken. Blijf doorgaan."

    Amanda wilde niets liever dan voel de trillingen tegen dat sweet spot binnenkant van haar of tegen haar clitoris.

    "Alsjeblieft," zei ze, eindelijk.

    "Yeah, baby, ik wil u niet horen," zei Dylan.

    Amanda gleed de vibrator binnen zichzelf en hulp hijgde op het gevoel. Ze verzuurd en diverse malen, haar ademhaling steeds sneller. Ze zag Dylan binnenkant van haar, haar dat hij me zo vele malen tijdens haar verblijf in de hut. Nog maar één dag en ze hadden samen.

    De vibrator tegen die plek die Dylan zo bekwaam had op hun eerste nacht samen. Ze voelde de druk van het orgasme beginnen we om binnenkant van haar. Zij wilde loslaten. Ze vertrok de vibrator tegen haar clitoris en hulp hijgde. Het bruisende gewaarwordingen waren niets vergeleken met Dylan's tong en de wijze waarop hij haar met zijn mond, dus zij fantasized.

    "Bent u dicht?" vroeg ze hem.

    "I'm close, baby," zei hij.

    "Ik wil je horen," zei Amanda.

    Er was iets over de geluiden die hij maakte toen hij over de rand dat bijna stuurden haar naar een orgasme onmiddellijk, en ze had hem te horen.

    "Okay," zei hij.

    Ze hoorde zijn ademhaling toenemen met de snelheid van zijn hand. Hij toegegromd als hij dichterbij. Tenslotte was hij bij climax.

    "I'm coming. Ik kom," zei hij.

    Amanda voelde zelf beginnen te rollen over de rand. Plezier in al haar ledematen en haar buik gecontracteerd, verzenden sappen uit haar en op de faxvoorbladen.

    "ugh!" Dylan kreunde terwijl hij bijna kwam. "I love you, Amanda!" zei hij op het moment van de ontknoping.

    Het voelde als een koude emmer water was gegooid met haar. Hij zei: "I love you, Amanda." Holy shit. Hij kon niet zeggen dat.

    Hij finishte en begon hij zijn ademhaling. Hij was stil en dus was ze. Het was lastig.

    "Umm," zei ze.

    "Uh," was alles wat hij kan tegengaan.

    "Ik zie je morgen?" vroeg zij, meer een vraag dan een verklaring.

    "Ja, absoluut", zei hij. "Ik zie je morgen."

    Amanda de knop ingedrukt om de telefoon op te hangen en ze trok hem uit haar gezicht zag ze dat Dylan niet had opgehangen. Wat was hij wachten op? Haar zeggen? Ze was nog niet klaar om dit te zeggen. Ze wist niet of ze van hem hield. Het was slechts een paar maanden en ze was slechts 20 jaar oud. Natuurlijk, ze was gek op hem.

    Maar werd gek iemand genoeg om er zeker van te zijn dat je verliefd op hen?

    Amanda was niet zeker. Ineens was ze niet zeker over iets. Het idee van hoe hij morgen was genoeg om haar maag doen een backflip, en niet op een goede manier. Een gevoel van naderend onheil begon te overwinnen.

    "Geweldig," zei ze terwijl ze opstond op haar ellebogen. "gewoon fantastisch, Amanda."

    Ze opgeruimd en begon verpakking haar spulletjes, probeerde te vertellen dat ze niets van die had echt gebeurd.

Hoofdstuk 2

    De komende vierentwintig uur leek te slepen eindeloos. Amanda had gekregen van alle last minute dingen opgevangen en ze was klaar om te gaan. Zij en haar moeder zaten te wachten op haar tante, oom en neven en nichten op hun huis.

    Oh, en voor Dylan er te geraken.

    Amanda kon niet vergeet. Net zoals ze niet kon vergeten dat hij had haar verteld dat hij van haar hield de dag voordien. Ze hadden niet de toegangscodes. Ze vroegen ons af of hij voelde zo lastig aangezien ze het deed. Hij voelde waarschijnlijk slechter, maar ze was niet Vertel iemand die ze vond ze gewoon te verlichten niet behoefden aan te voelen als een soort onhandigheid. Dat zou verkeerd zijn.

    Amanda zat op de bank toen ze hoorde een grote SUV parkeren op de oprit.

    Ze opstond en ging naar de voordeur. Wanneer ze opende, haar tante en oom liepen naar het glas storm deur en ze opende.

    "Amanda!" Haar tante grommen.

    Haar tante Terri was dun en mooi. Ze keek alsof ze was ooit in een model, en misschien heeft ze wel waren. Amanda wist niet dat haar goed. Terri's man, Jim, stapte in en gaf Amanda een korte knuffel na Terri werd gedaan met haar.

    Langzaam hun weg op de stoep waren de tweeling, Alex en schuurkatoen.

    Ze waren ongeveer zeventien. Net op die leeftijd waar ze waren te koud voor bijna alles, vooral gezinsvakanties. Ze glimlachte bij Amanda vanachter overeenkomende paren geheugenmodules van Ray Ban. Ze glimlachte bij hen beiden. Het was een tijdje geleden dat zij gezien had ze indien ze niet telden de begrafenis, en ze hadden zo hoog.

    "Alice!" Terri grommen nogmaals wanneer Amanda's moeder kwam in uitzicht vanuit haar slaapkamer.

    "Terri!" Alice zei terug, hoewel niet zo enthousiast.

    Terri was Jim's tweede vrouw en de tweeling' moeder. Hoewel Terri en Jim waren samen zolang Amanda zich kon herinneren, was het blijkbaar niet zolang Amanda's moeder kon herinneren en het leek alsof er een soort rare spanning bestaat tussen Terri en Alice. Amanda was niet zeker over. Ze vroegen ons af wat voor soort geheimen liggen er begraven liggen, maar ook ik was niet zeker dat ze wilden weten.

    Alice geserveerd wat snacks voor iedereen en ze zijn allemaal zitten in de woonkamer.

    "Ja, ik hoor dat je vriendje komt u bij ons? Waar is hij?" Terri gevraagd als ze opeet, op sommige graham crackers en roomkaas gesmoord in jalapeno jelly.

    Amanda knikte.

    "Hij moet hier-"

    Er was een luide klop op de deur. Het soort knock dat alleen iemand met enorme poten konden maken. Het moest Dylan. Amanda voelde opgelucht en een beetje angstaanjagend.

    Ze liep naar de deur en zag hem daar stond, die scheve grijns, draagt een grijs T-shirt dat zag er zo zacht ze wilde te frutselen. Of heeft zij willen knuffelen met hem? Misschien is beide. Hij bezit een dozijn rozen in zijn rechterhand. Ze opende de deur.

    Hij deze naar haar kijkt een beetje schaapachtige.

    "Hier," zei hij.

    "Bedankt," zei Amanda, verrast door het gebaar. Ze had nooit bloemen. Het was een leuke dingen te doen, dacht ze. Ze nam een grote vleug van hen, maar de geur was plotseling haar verdrietig. Alles wat ze kon bedenken was de begrafenis thuis waar haar vader was geweest. Een frons meteen vervangen haar glimlach.

    "I'm So sorry, Amanda," Dylan begon zelfs als de zee van ogen bekeken.

    "Nee, het is niet-"

    "Ik zou niet hebben gezegd-"

    "Nou, je moet Dylan!" zei Alice, walking tegenover hen. "En zie hier! U heeft ons meisje bloemen?!" Ze wendde zich tot zorg dat Jim en Terri kon zien.

    Blijkbaar was er veel discussie over Amanda sterven alleen, dacht ze, als ze keken Jim en Terri nod in approval. Wat is dit? De Middeleeuwen?

    Amanda weggelopen van de scène en de rozen naar beneden op de bank onder de kapstok. Ze ging naar haar badkamer zeggende: "Neemt u mij niet kwalijk, nogal snel.

    Ze haastten zich in de gang en hoorde een stem na haar. Het was Dylan.

    "Amanda!" Hij noemde.

    Ze ging naar de badkamer en vergrendelde de deur. Ze voelde zich een overstroming van verdriet hit. Het kwam in smerig golven, soms uit het niets, en in dat moment, voelde ze het verlies van haar vader als een pit in haar maag, net als de hoofdpijn van een hongersnood geen eten kon voldoen. Dit was iets wat ze voor de rest van haar leven. Ze liet de tranen uit haar ogen vrij.

    "Amanda" Dylan zei aan de andere kant van de deur.