Billionaire Alpha Romance: The Proposal (Mature Gentlemen Book 2) (69 page)

    "Het is goed," zei ze, duidelijk te huilen.

    "Amanda, I'm sorry," zei hij.

    "Het is niets hebt. Eerlijk," zei ze terug en ontgrendelt de deur.

    Dylan binnenkwam en hugged haar stevig.

    "Ik zou niet hebben gezegd wat ik gisteren heb gezegd," begon hij. "Ik weet gewoon hoe-"

    "Nee, het is niet zo. Het is de bloemen. De geur. Het deed me denken aan de begrafenis thuis. Het is niet uw schuld. Wat u deed was ontzettend lief. Het was perfect. En ik geruïneerd."

    Dylan wachtte een ogenblik weggetrokken.

    "Amanda," zei hij serieus. "Je hebt niet verpesten alles. Ik zal nooit je bloemen opnieuw. Dat beloof ik."

    Hij hugged haar stevig en haar ademhaling begon te vertragen en om een normaler tempo. De tranen gestopt stroomt ongehinderd en voelde ze zichzelf te kalmeren. Ze pakte een doekje en blies haar neus, probeerde te gereed zichzelf terug naar de groep mensen te wachten op hen.

    "c'mon," zei ze, waardoor een glimlach. "U moet aan mijn familie."

    Ze nam Dylan's hand en ze liepen uit de badkamer en in de gang, eindelijk in de woonkamer waar de tweeling waren vergroeid met hun mobiele telefoons en de volwassenen reeds vertrokken naar andere onderwerpen van gesprek.

    "Sorry, jongens," Amanda zei, om ieders aandacht. "Dit is mijn vriendje Dylan. Dylan, Jim; die Terri; dit is mijn moeder, Alice en Alex en Emery zijn tweelingen."

    Dylan knikte naar elk van de mensen zoals hij werd voor hen is en zij knikte terug. De tweeling deed zelfs, hoewel ze niet hun ogen uit hun mobiele telefoons.

    "Nou, dat ging goed" Amanda zei tegen niemand in het bijzonder en omdraaide en glimlachte bij Dylan.

    Hij glimlachte terug op haar onder zijn zwarte wenkbrauwen. Zijn glimlach was dat dezelfde scheve glimlach die hadden gekregen Amanda op die dag in de supermarkt. Zij wenste te kussen die lippen, en hoewel de volgende week ging ze over haar familie en ze waren allemaal delen één hut, het was een big one. Plus, ze en Dylan hadden hun eigen kamer. Zij zouden bieden volop privacy. Ze kon niet wachten.

Hoofdstuk 3

    "Is iedereen er klaar voor?" Alice verzocht ten laatste.

    Iedereen gebruikt de badkamer en tassen waren verplaatst van de ene auto naar de andere. Ze waren de grote SUV die Amanda's familie had come over in. Haar moeder nam de voorstoel, tweelingen en Terri nam de middelste rij, en Dylan en Amanda had de stoel zelf. Terwijl het klonk leuk, het was niet groot en de tassen waren opgestapeld tot aan hun hoofd, dus er was niet echt veel uitzicht te genieten.

    Vlak voordat ze gingen Dylan nam Amanda's hand zijn. Hij leek te verteren hers, en ze vond dat. Hij was warm, zoals altijd. Het leek alsof zijn lichaam liep bij een hogere temperatuur, en ze vroegen ons af of dat geldt voor alle shifters. Ze maakte een opmerking om hem te vragen over.

    De jongens werden onderdrukt, spelen op hun telefoons. Waarschijnlijk Snapchatting met meisjes, Amanda is gedacht. Tenslotte Terri omdraaide om te praten met Dylan en Amanda.

    "Hoe lang hebt u twee is dating?" vroeg ze.

    "Een paar maanden" Amanda zei, verspringen bij de vraag onmiddellijk. Ze afgevraagd hoeveel haar moeder had verteld Terri, maar Terri alleen glimlachte.

    "En hoe komt u aan? Alice zegt dat na uw vader overleed toen je ging tot Mountain View".

    "Ze is niet bepaald gracieus, is zij?" Dylan gevraagd, springen in het gesprek.

    Amanda fronsde bij hem, Ik weet niet precies wat hij wilde.

    "viel ze in de supermarkt. Ik hielp haar omhoog. Een jochie bijna nam haar op de knieën," zei hij met een glimlach. Hij en Terri gelachen.

    Amanda glimlachte bij de herinnering maar het was een pijnlijke althans lichamelijk.

    "Pfff, ik viel. Zoals gewoonlijk" Amanda gelachen. "die door de manier, die van plan is om me elke keer val ik terwijl ik skiën?"

    Amanda heeft een vinger tussen Terri en Dylan, heen en weer uithalen.

    "Je kunt niet zo slecht!" Dylan schertsend.

    "Oh, Dylan," Terri zei, "Je hebt nog niet bekend onze meisje erg lang, nu u?".

    Haar woorden die enige waarheid, Amanda dacht. Zeker niet lang genoeg om te weten dat hij verliefd was op haar. Dat was zeker. Ze verzette zich tegen de drang om te zeggen dat hardop, hoor. De gedachte verbleef met haar voor de rest van de rit naar Whistler.

    De landschappen van Whistler's Mountain waren adembenemend. De bergen waren mooi en leek te verlengen in eeuwigheid. Er was genoeg sneeuw om te skiën en opwinding dan vielen alle rond de lodge.

    Ze hadden ingecheckt in het huisje en gaan naar het dorp om iets te eten. Na dat iedereen was net terug in de cabin, genieten.

    Jim en Dylan hadden we een vuur in de open haard en de meisjes kregen een potje kaarten tegen de menselijkheid.

    Alice had zelfs nog nooit van gehoord. Terri probeerde haar geruststellen met de constatering dat het was hilarisch terwijl Amanda gehoopt dat je zoiets samen met haar moeder en haar vriend uiteindelijk een leuke en niet overleefd.

    Nadat de jongens kregen het vuur aan de gang, ze gevoegde tabel voor kaarten.

    Ze lachten in de nacht en zelfs tweelingen samengevoegd op een paar rondes, verwonderd dat hun ouders wisten de betekenis van bepaalde woorden.

    Na de laatste ronde Jim heb zelf en Dylan een biertje en stonden ze bij het vuur over Dylan's oude Bronco. Alice besloten ze naar bed, die Terri en Amanda niet gehinderd door iets anders.

    "Dus hoe serieus ga je over hem?" Terri gevraagd, zoals een geruchtenmolen high school girl.

    Amanda gepauzeerd. Ze dacht over de kwestie.

    "Ik ben nogal ernstig over hem," zei ze.

    "Weet je, je oom vertelde me dat hij van me hield de eerste nacht dat we samen waren," Terri giechelde. Haar openheid misschien iets mee te maken hebben gehad met de wijnkoelers ze had gedronken, maar Amanda vond het niet erg, vooral omdat het onderwerp van gesprek geworden was dus relevant voor wat er gaande was in Amanda zijn leven.

    "Echt? Wat heb je gedaan?" Amanda gevraagd, nippend aan haar eigen drankje.

    "Ik wist niet wat te doen, dus ik heb het terug," zei Terri en haar gelach verbleekt. "Ik wil niet," zei ze met spijt.

    "Maar je hem liefhebben, denk je ook niet?" Amanda gevraagd.

    "Oh, natuurlijk. Ik hou van hem nu, ja. Maar in die tijd had ik niet. Ik wist niet eens kennen. Maar ik denk dat je weet gewoon wanneer je weet, nietwaar? En hij wist dat 's nachts. Ik wist niet en ik niet vertelde hem dat ik van hem hield als ik niet wist dat ik heb. Hebben jullie al de 'L' word?"

    Ze keek Amanda met een samenzweerdige glimlach.

    "Nou," Amanda begon.

    Terri motioned voor haar te gaan en nam een slok van haar wijn koeler.

    "Hij zei dat hij de andere dag. Per ongeluk, denk ik. Ik heb niet gezegd dat terug" Amanda mosselzaad.

    "Ik zie", aldus Terri. "Nou, hou je van hem?"

    "I don't know. Ik weet dat ik voor hem. Ik ben verliefd op hem, maar liefde is een sterk woord. En ik weet dat wat ik voel me sterk, begrijp me niet verkeerd. Ik weet alleen niet dat ik klaar ben om te springen er midden in en vertel hem dat ik hem liefhebben."

    "Dat is prima," aldus Terri. "U hebt de juiste keuzes te maken. Het is beter om hem een beetje ongemakkelijk omdat we niet weten wanneer jij dat dan pas later te ontdekken u heeft nooit maar je loog tegen hem over".

    "Je hebt gelijk," zei Amanda.

    "Ik ga nu naar bed. Probeer om die twee in bed," zei ze gebaart naar Dylan en Jim.

    Amanda glimlachte en vertelde haar tante dat ze zou proberen.

    Integendeel, zij zat en keek naar Dylan praten met Jim. Zoek naar hem in de gloed van de firelight, dus gelukkig vergroeid in een gesprek dat had te maken met iets dat hij was gepassioneerd over was zo aantrekkelijk voor Amanda. Zij opgedronken haar drinken, zodat de alcohol in haar bloed en maken haar het gevoel geven dat je de lucht rondom haar was warm en levendig.

    Ze keek naar Dylan en ving hij haar staart uit de hoek van haar ogen. Hij keek naar haar voor een ogenblik winked. Ze had geen knipoog terug maar glimlachte.

    Hij was hers. Dat was al moeilijk te geloven. Hij anders niet aan iemand anders. Hij had gekozen voor haar en ze had hem gekozen, en er was nog iets inherent magische over zoiets.

    Tenslotte, het gesprek met Jim kwam tot een nauwe en Dylan roseetje haar plaatsnemen naast hem in de openhaard.

    Ze volgde hem, curling in zijn gespierde lichaam en hij gewikkeld een arm stevig om haar heen. Ze keek naar de vlammen dansten toen hij een kus op haar en ingeademd haar geur. Ze ingeademd zijn en realiseerde zich hoeveel ze hadden gemist.

    "Ik ben zo blij dat je hier bent," zei ze aan Dylan.

    "Ik ben," zei hij tegen haar.

    Ze heerlijk geknuffeld in de firelight, luisteren naar het geluid van elkaars heartbeats voor verschillende momenten. Daarna Dylan trok haar kin omhoog met zijn hand. Met zijn warme touch, hij omarmde de zijkant van haar gezicht en bracht haar lippen te zijn.

    In de zachtste en meest offerte kiss, Hij drukt zijn mond tegen haar. Hij getrokken zachtjes op haar voller onderlip tussen zijn tanden. Hij gleed met zijn tong langzaam langs de lijn die haar lippen gemaakt toen ze nog in elkaar wordt gedrukt. Hij vroeg om een ingang. Ze kennen hem en opende haar mond om zijn. Verzuchtte in hem.

    Dylan ingedeukt zijn mond tegen haar agressiever en Amanda laat hem. Ze genoten van het gevoel van zijn huid tegen hondenbelasting en hunkerden naar hun lichaam voelen bewegen.

    Plotseling was er een sneeuwbaleffect aan de deur.

    Amanda en Dylan gestopt en zat rechtop. Ze keken elkaar aan. Niemand anders werd verwacht in de cabin.

    Amanda opstonden om naar de deur. Dylan is gestopt.

    "Laat me," zei hij beschermingsniveaus.

    Ze leunde naar achteren in de sofa en keek hem lopen naar de deur. Hij opende het en het lijkt niet dat er iemand hier, maar er was een opmerking vastgeplakt aan het kijkgat in de deur. Dylan pakte.

    Hij sloot de deur en ging terug naar de bank met Amanda, opende hij de opmerking.

        Ontmoet me bij de skilift om middernacht.

            JASE

    "Who's Jase?" Amanda vroeg volkomen verward.

    Dylan keek op naar haar.

    "Ik was voor jou," zei hij. "Je weet niet een Jase?"

    "Nee. Denkt u?" Amanda gevraagd.

    "Nee," zei Dylan.

    Hij opstond en ging naar de vensters op het balkon en keek naar de hausse van sneeuw naar beneden.

    "Hoe laat is het?" vroeg hij Amanda.

    "11:45", zei ze na het doorbladeren op haar horloge.

    Dylan keken sommige meer maar leek ontevreden. Het zag er niet uit alsof hij al gespot. Hij kwam terug bij haar.

    "Ik ga met jou," zei ze.

    "Nee, je bent niet," zei Dylan stevig.

    "Ja, ik ben," zegt ze met nadruk.